Eigenlijk zag ik het nu pas voor het eerst. Dit doordat mijn pensionering en het grote ‘niet meer moeten’ voor mij is begonnen was ik in de gelegenheid nu eens van heel dichtbij en van begin tot eind mee te maken wat er eigenlijk allemaal moet gebeuren wanneer de AMBC de plannen opvat om de grasbaanraces 2022 te gaan organiseren. En dan zie ik nog niet eens alles. Wat moet er hard gewerkt worden door vele afdelingen binnen de club en hoeveel vrijwilligers moeten er daarvoor actief worden. Extra moeilijkheid was er misschien dit jaar omdat er op sommige plekken binnen de AMBC structuur wisselingen in de bezetting van de commissies had plaatsgevonden en vele vrijwilligers met als grote voorbeeld de cateringcommissie het voor de eerste keer allemaal moesten zien te rooien. Natuurlijk altijd wel, indien nodig, met ruggenspraak met oud commissieleden maar toch, doe het maar even.
Het begint met het vaststellen van de activiteitenkalender door het bestuur. Wel of geen grasbaan dit jaar en wel of niet met licht op de vrijdagavond. Lang nadenken hoefden we niet, natuurlijk grasbaan en indien enigszins mogelijk op de vrijdagavond en onder sfeervol licht. En dan begint het organiseren pas echt, iedereen moet er mee aan de slag. De sponsorcommissie, de penningmeesters, de catering- en kantinecommissie, de crossers, de onderhoudsploeg, natuurlijk de grasbaancommissie en de vele, vele AMBC-vrijwilligers die om de commissies heen zweven en dan vergeet ik er zeker nog een aantal.
Vipkaarten, programmaboekjes, eten- en drinken, tenten, entertainment, rijders vastleggen, KNMV overleg, officials, alles moet worden geregeld en voor iedereen moet er dan weer wat worden geregeld aan eten, polsbandjes, verzorging etc. Want tenslotte moet je ook zeker goed voor je vrijwilligers zorgen. De boarding moet worden opgehaald en geplaatst, hekken rondom en langzamerhand ontstaat er dan een grasbaanterrein. Reclamedoeleinden en vlaggen, een heuse lichtinstallatie en lichtkrant complementeren het geheel en geeft alles een feestelijk aanzien.
Mooi is het dan vooral wanneer op de wedstrijddag alles klopt en iedereen loopt te genieten, van jong tot oud, en weer zijn het vele vrijwilligers die voor de verkoop van de munten zorgen, iedereen voorzien van een natje en droogje en de toiletten schoon houden.
Het feestje met de Vinnie en Rupert Show zullen velen niet gauw vergeten, want wat was het gezellig! Maar de volgende morgen was het voor velen alweer vroeg aan de bak voor de jeugd- en nationale wedstrijden die deze zaterdag worden verreden op De Tippe. Tegen vieren klinkt dan het eindsignaal en terwijl de prijzen nog worden uitgereikt zijn shovels en heftrucks al druk in de weer met het weghalen van hekken en is het een geoliede machine waarin iedereen het lijkt wel precies weet wat hij moet doen om alles zo efficiënt mogelijk te laten verlopen. Met verwondering zag ik het allemaal gebeuren en zelfs dan was er tussendoor nog tijd voor een grap en een grol, bijvoorbeeld twee fanatieke vrijwilligers die elkaars benen aan het vergelijken waren wie nou de mooiste benen nog had, de 74 jarige of de fanatieke Enduro coureur.
Wanneer ik dan ’s avonds tegen achten samen met Marietje nog een eindje ga fietsen en voorbij de Tippe kom is alles opgeruimd en staat alles klaar om ’s maandags weer opgeborgen te worden zodat Huttendorp kan beginnen.
Diepe bewondering overvalt me dan voor de vele vrijwilligers van de AMBC, de club waarvan ik me de trotse voorzitter voel. Diep respect voor jullie allemaal.
Bé.
